A participatory lecture-performance at Athens Biennial

In order to communicate and share with an audience some of the ideas we gather during the discussions, we devised a participatory format, in which the audience engages in a dynamic shaping of the artwork, together with the artist. Using fiction and metaphors, we collectively give form to an immaterial sculpture: a discourse reflecting on the current imagination about value(s), putting together different pieces from everyone’s perspective. In this mode, the market becomes a space for communication, togetherness and embodiment of ideas, that transform through a performative process. Bellow some notes of the collaborative lectures, as they took place at Athens Biennale from the 19th to 21st Nov. 2015. If it makes sense you can replace #the jelly with #(financial) capitalism.

Being nostalgic about the origins, or

Becoming one with the jelly

A negative space

A false idea sounds very attractive

It spreads and people think it is true

What was different in life before the jelly?

Nobody remembers the life before

but there are legends

Under the rocks are still liquids ….

Freedom of the essence

The jelly as a base for ideologies;

should we think in another way?

Reinvent, build a new basis

What new ways of communication do we need

without creating a new jelly?

In a story of no heroes

we are walking in between the lines.

Perhaps the jelly is the economy itself

We are exhausted and confused

questioning the jelly over and over

We cannot know what the jelly really is,

but is there sth that moves us between the

jelly and sth else?

Searching for answers in physics

A hot liquid becomes solid,

but if you heat it becomes liquid again.

Look at the temperatures

It is green

This is a story about me but someone else

who is also me

My breakfast is jelly on a toast

No one has the answers

What does memory actually mean?

The memory of being a hero?

Is it an individual memory or a collective?

What does one do with jelly?

Identity

Heroes, contemporary heroes

Mediated heroes

The substance of the hero is fluid

Media has become everything

it is the way through which we remember and

give value to things

– What happens when we wake up from

the dream of the post jelly ?

Are we in a state of Pre- ?

– There is no waking up from this dream,

because jelly is not an other

The jelly will always be there

There is no pre or post jelly

IT IS ALL JELLY

The problem is the legend,

it changes it adapts

It is an old idea and a new at the same time

it is constantly transposing itself

Problems, memory

pre-jelly, post-jelly

This is sth that involves everybody

It is us living with the jelly

The jelly is the system

it adapts easier than us

It is like the Matrix

a sci-fi scenario

Have I lived before?

There are many open questions

Can we change our view to the jelly?

Can we find a way to move in it?

And, also, could we neutralise the jelly

by focusing on ice-cream?

And then, perhaps, eat the jelly together with ice-cream?

Does it have sweet or salty taste?

It would be nice to have salty ice cream and salty jelly

30-40 years ago there was local jelly substance

We now reproduce jelly artificially or import it

The ultimate Glutton ate so much jelly that became jelly himself

Everything is jelly now

Air, clouds, us

The jelly is the material out of which the immaterial world is made

and we are moving towards exhaustion

In our quest of enjoying more

we created a monster

We are heading to a land of no choices

We are exhausted because things became easier

We don’t think anymore

we don’t invent, we don’t remember

If the athlete does not practice

he is not an athlete

It has infiltrated every aspect of life

finance, technology

In few years we won’t have to think at all

Maybe we don’t understand how it will happen

but it will

We are fed with the same thing again

In the end we believe we want it

In the times before ours

everyone had enough to live

Now we need to import things from other countries

What is it so important in having more and more

by taking advantage of somebody

in the other side of the world?

Tattoos used to be signifiers of belonging

What used to be a distinction of differentiation of tribes

became a signifier for consuming

If have enough money to get a cool tattoo or not

– Why is it that we all know what is happening to us

but yet we are lacking the solutions?

Why we talk so much and do so little?

Why is unity destroys us?

– We are not sure what the reality is

We are afraid to get out of the jelly

Being part of this unifying substance

makes you feel you are not you anymore

This is a metaphor of a gelatinous substance

that we no more control

It knows what we want and sells it to us

In this globalised world, we are told what we want

A fake identity is constructed

We talk a lot

but we seem to do very little

Why is globalization destroying us

instead of unifying us?

What if we all get a unifying tattoo which questions

what is outside of the jelly

Can we dream of a post-jelly era?

We live in this gelatinous era

Inside a jelly monster

An amorphous monster that appropriates everything we do

The jelly is transparent

but the transparency is an illusion

I was thinking that it was about zoo

then i remembered the dough

but also the stock or juice

but also OOOOOOM

or mazi, if we reverse the letters

(mazi in greek means together)

A zoom in the zoom

The jelly is the primal matter that

gives the form of everything in this zoo

With ancient masks

you are hiding yourself

But what is reflecting is, maybe, your real-self

Hiding and reflecting is the same thing

Perhaps we have to hide to reveal what we are inside

If the jelly is primal matter

and the outside is the inside and the other way around

can we use this matter to make sth that is totally different?

Like the primal matter out of which the universe was created?

The jelly can lead to sth more inner than itself

The jelly already has created sth

This new level of primal matter

it has opened new paths to talk about it

From within, we can fantasise what is outside

only because of its existence

The solution to get rid of the jelly that is all around us will happen naturally

The jelly has ups and downs

A specific part of the jelly is the financial world

At the beginning we had the homemade grandma’s sweets

then we started travelling and exchanging things

People became richer

Then something happened

and there is not enough to satisfy everybody

Now we feed the jelly with financial liquidity

We are sitting here saying the jelly is not nice

but we don’t want to lose it

Its masters know that to preserve it

we need to pump money into it

Είναι λεπτή η γραμμή μεταξύ ηρωισμού και αδυφαγίας

Η ουσια δεν υπήρχε σε μεγάλη ποσότητα αλλά

ήταν αρκετή για ένα φαγοπότι που και που

Αρχίσαμε να την εισάγουμε και ανακαλύψαμε

οτι μπορούμε να την αναπαράγουμε τεχνητά

Ο απόλυτος αδυφάγος έφαγε όλη την ουσία και έγινε ο ίδιος ζελέ

Πλέον όλα είναι ζελατινώδη

Η γέλη είναι το υλικό από το οποίο ειναι φτιαγμένη αυτή η άυλη χρηματοοικονομική οικονομία

Το τρώμε και το αποβάλλουμε

αλλά τελικά παραμένουμε εξουθενωμένοι

Σήμερα επειδή μπορούμε να τρώμε όσο θέλουμε, δεν υπάρχουν πια ήρωες

Η ουσία-ζελέ εξαπλώθηκε

Τώρα υπάρχει άπειρη

Ο γίγαντας έφαγε τόση πολύ ουσία που

κάλυψε τα πάντα, μέσα και εμάς

Η ασυδοσία μας αρέσει αλλά μας εξαντλεί και μας εξουθενώνει τελειως

Πως  και τρώγοντας πιο πολύ φτάνει κανείς στην εξαντληση;

Γιατί όλος ο κόσμος έγινε ζελέ;

Μας θυμίζει τη σχέση μας με τη ζάχαρη,

κάτι μεταξύ ανόργανου και οργανικού υλικού

Δίνει ενέργεια αλλά και πάλι σε εξαντλεί

Σε ποιο σημείο κατάφερε ο γίγαντας και κάλυψε τη γη;

Πόσο καιρό του πήρε?

Όταν ξεκίνησε η μετάλλαξη του προιοντος,

υπήρξε εκμετάλλευση

Η βουλιμία άρχισε να δημιουργει τόσο

έντονη επιθυμία που αυτός έγινε τεράστιος

σαν μια τσούχτρα που απορρόφησε τα πάντα

το ζελέ θυμίζει μια σκια που μπαίνει σε ενα ξενοδοχείο

σε ενα κινούμενο σχέδιο που είδα

Αρχίζουν και τον ταιζουν συνεχώς

μέχρι που γίνεται τεράστιο

Το διώχνουν με βίαιο τρόπο

Το πράγμα αυτό γίνεται ισχνό και μαύρο

γίνεται πάλι σαν σκιά

Το κοριτσάκι του δείχνει τόση αγάπη

που επιστρέφει στην προηγούμενη  κατάσταση

Πρέπει να ψάξουμε τη σκιά που κρύβουμε μέσα μας

Υπάρχει ένας ήρωας που ζει τη ζωή του  πάντα στο έπακρο

Αλλάζει όμως η έννοια του ήρωα

Ο εθισμός η μετάλλαξη η εκτίναξη

απορρόφηση

αδυναμία

Ταίζουμε τη σκιά και βγάζει πράσινο ζελέ

Άμα οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι το ζελέ ?

Ένα υλικό παραδεισένιο που φαινόταν

να είναι φτιαγμένο για το καλύτερο, την εξέλιξη, τη χαρά

Στην αρχή ήταν απόλαυση, στη συνεχεια

η σχέση με το υλικό κατέληξε σε απληστία και βάσανο…

Ο άνθρωπος δεν ήξερε που να σταματήσει

Τη στιγμή που ο άνθρωπος ήρθε σε επαφή με το ζελέ

τι έγινε και πως από την επιθυμία φτάσαμε στην

ασυδοσία?

Τι οριοθετεί το πριν από το μετα?

Το ίδιο το υλικό δεν είναι από μόνο του  επικίνδυνο

Είμαστε σαν μια μια ομάδα ανώνυμων αλκοολικών

αναρρωτώμενοι

πώς μπορούμε να ξεκόψουμε από το χρηματοπιστωτικό σύστημα;

Δεν είμαστε όλοι εθισμένοι με τον ίδιο τρόπο

Επειδή έφαγε ένας πολύ, γιατί όλοι γεμίσαμε ζελέ;

Μπορούμε να το καθαρίσουμε?

Είναι το ζελέ η εξέλιξη;

Ο συγκεκριμένος ήταν ο τρόπος για να

εξελιχθεί το ανθρώπινο ειδος αλλά εν τέλει

παγιδεύτηκε στο χρόνο του τώρα

Το ζελέ συμβολίζει τη σχέση μας με την ευτυχια

ό,τι κι αν κάνεις σου μένει πάντα το αίσθημα του ανικανοποίητου

Ο γίγαντας είναι ο άνθρωπος που καθώς  προσπαθεί να αποκτήσει όλο και περισσότερο

στο τέλος σκάει

Η υπερβολική κατανάλωση μιας ύλης, αν και ευεγερτικής,

κάνει τον άνθρωπο δυστυχισμένο

Το ίδιο το υλικό από μόνο του μπορεί να

είναι χρήσιμο αλλά η χρήση του μπορεί να

το κάνει επικίνδυνο

Γιατί πρέπει να δεχτούμε το υλικό χωρίς να  αντισταθούμε;

Παγιδευτήκαμε στο νέο καθεστώς

Το ζελέ δεν είναι καλό αλλά ούτε και τελείως κακό

Ίσως μας βολεύει

Γιατί είναι τόσο κακό που είναι εθιστικό;

Αν το ζελέ είναι ένα υλικό που κατασκεύασε ο άνθρωπος με σκοπό τον εθισμό;

Οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν το γίγαντα πρίν σκάσει, όσο ακόμη έτρωγε

γιατί ήταν όλοι εξουθενωμένοι..

Μα, γιατί ασχολούμαστε με το ζελέ και όχι

με το γίγαντα;

Ήταν ο γίγαντας ήταν κάτοικος κάποιου χωριού ή εμφανίστηκε ξαφνικά;

Ήταν μόνο ένας ή περισσότεροι γίγαντες;

Και , ακόμα,

ποιο ζελέ από όλα;

το φυσικό ή το τεχνητό;

The metaphor of the ‘jelly’ is inspired by the theory of Santiago López Petit as explained to Valentina and Pieter by Lorenzo Sandoval. It is also inspired from the book ‘Motorman’ by David Ohle.

Photos by Avye Alexandres, Natalia Avlona and Valentina Karga.

Notes by Nefeli Myrodia, edited by Valentina Karga.